خسته نباشی قهرمان

یکی از قهرمانای پارالمپیک همشهری ماست... خواستم پزشو بدم

پرچم ...یا بالاست:)))

لا تکلف نفسا الا وسعها

فرقی نمیکنه چن سالت باشه ، زن باشی یا مرد، پیر باشی یا جوون، تحصیل کرده باشی یا بی سواد ، فرقی هم نمیکنه تو چه موقعیتی باشی بالاخره یه روزی میرسه که فقط خودتی و خدا ، کسی از دلت خبر نداره ، فقط اونه که میبینه، فقط اونه که از چشمات تا عمق وجودتو میبینه و وقتی با خودت تنهایی وقتی کسی نیست که قضاوتت کنه ، وقتی نگران نگاهای دیگران نیستی ، اونوقته که محک میخوری ، معلوم میشه با خودت چنچندی ، خودتو میشناسی ، نقطه ضعفات خودشونو بهت نشون می دن ، اونوقته که باید تصمیم بگیری ، دو تا راه داری ، یکی که رضایت خدا پشتشه ، یکی دیگه نفستوبرای مدتی راضی میکنه ، موقعیتتم فرقی نمیکنه ، ممکنه یه پست مهم داشته باشیو بتونی اختلاس کنی ، ممکنه یه دروغ کوچیک باشه ، ممکنه یه نگاه دزدکی باشه ، فرقی نمیکنه هرکدوم به یه اندازه ممکنه تو رو بکشه پایین ، طوری که طناب رابطه بین تو و خدا پاره شه و دیگه دیر بشه و نتونی برگردی ، دیگه فرصتت تموم بشه ، یهو چشماتو باز کنی و ببینی پلای پشت سرتو خراب کردی و راه برگشتی نداری خدا رو بیشتر از این منتظر خودت نذار...

*اولین باره تو زندگیم دونسته دارم یه خطایی میکنم اینطوری که پیش برم به قهقرا میرم ، خدایا میدونم فراموشت کردم اما تو فراموشم نکن..

کاش میدیدی...

دیروز یکی تو چشام نگا کرد و بهم گفت تو خیلی مقاومی ؛خیلی دلچسب بود واسم.

کاش تو بهم می گفتی...

این قافله ی عمر عجب میگذرد...

من ممکنه خیلی چیزا رو بدونم ولی وقتی بهشون عمل میکنم و ایمان میارم که اونو از کسی بشنوم و یا جایی بخونم . انگار برام یه جور یادآوریه وقتی یه جمله ی باارزشی رو از کسی بشنوم و یا توی کتابی بخونم ملکه ی ذهنم می شه و راحتتر میپذیرمش نمی دونم شمام اینطورین یا فقط من اینطورم.

فکر می کنم به خاطر همینه که دینمون به ما توصیه کرده که وقتی رو به نصیحت شنیدن اختصاص بدیم. فرقی هم نمی کنه که چطور باشه. می تونه گوش کردن به سخنرانیِ یه عالم باشه می تونه خوندن یه کتاب باشه. می تونه صحبت کردن و مشورت کردن با یه دوست باشه .به هر حال ما بعضی وقتا نیاز داریم یه چیزایی رو بشنویم حتی اگه مطلبی رو بدونیم باید یه جایی یه کسی بهمون یادآوری کنه این یادآوری تو بهتر شدن زندگیمون مهمه خیلی مهم.

یکی از همون جملاتی که من همیشه بهش فکر میکردم اینه که آدم باید در حال یعنی امروز و بدون فکر به گذشته و نگرانی برای آینده زندگی کنه اما وقتی امروز تو کتاب آیین زندگی نوشته دیل کارنگی بهش برخوردم انگار بهم یه تلنگر زد تصمیم گرفتم از امروز به طور جدی بهش عمل کنم.

به نظرم اگه ما به نصف چیزایی که می دونستیم عمل میکردیم زندگیمون از این رو به اون رو می شد...موافقین؟

این عکس امعا و احشای من و حس الانه منه ؛دوس دارم همه ی جهانو بغل کنم...