روزگار غبارآلود

نه همچو منت به مهر یاری خیزد

نه نیز چو من به روزگاری خیزد

من خاک تو و تو میدهی بر بادم

ترسم که میان ما غباری خیزد

                       "عطار نیشابوری"

مهلا مهلا..

                                                                                        

کیستی تو حسین که هنوز غبار هزار سال نیز نتوانسته آینه وجود تو را مکدر کند، کیستی که نامت آرام دل ها و جان هاست، کیستی که رهروان راهت هنوز هم چون تو بی سر به مقصود می رسند، کیستی که داغت هر سال تازه است و دلتنگی از دست دادنت قلب ها را هنوز می خراشد،کیستی که نجوای هل من ناصرت آتش به دل ها می افکند و بند بند تن ها را به لرزه در می آورد،

کیستی که هر سال نوای مهلا مهلا پشت سرت از عمق وجودها برمی خیزد...

کسیتی ای بهترین مردمان...

شتاب مکن در جدایی مولا، مهلا مهلا..

صداش

دیشب تو هیئت دوستم که خانم یکی از مداحا بود کنارم نشسته بود, خواستم بهش بگم تو چطوری باهاش زندگی می کنی، این آقا حرفم که میزنه من اشکم درمیاد از بس که صداش سوزناکه این بشر...

ولی نگفتم..

عباس..

خواستم برای تشنگی ات گریه کنم، خواستم برای تنهاییت گریه کنم، خواستم برای دو دست بریده ات گریه کنم، 

خواستم برای چشم زیبایت گریه کنم، برای اشک هایت که بر صورت خونینت جاری میشد، برای شرمساریت از لب های تشنه...

اما فقط برای حقارت خودم در برابر روح والای تو گریستم و گریستم و گریستم؛ عباس..

                                      

همین از تمام جهان کافیه

قدت بلند نیست اما بغلت برای من جا داره, خوبی هات هر روز برام آشکارتر میشن و بیشتر از اونین که بذارن بدی هات رو ببینم ، مهربونیات و نفس گرمت منو دلگرم می کنه، تو شبیه خوبی آدمایی، اما شبیه هیچ کدومشون نیستی، تو برای من منحصر به فردی و تو رو با هیچ کس عوض نمی کنم...

+میشه انقد شبیه شهیدا نباشی دلم میگیره