مطمئنم دلم تنگ میشود...

دلم برای صبح های خنک , نسیم های مهربان تنگ می شود..

دلم برای نوازش صدای مادر و نگاه نازک پدر تنگ میشود...

برای آغوش برادر و دست های کوچک خواهر تنگ می شود...

دلم برای  کوچه مان و همسایه های سپید تنگ میشود 

برای خیابان ها و گربه های ساکت که وقتی به من میرسند توی صورتم زل میزنند تنگ میشود

برای گنجشکهای خوشحال برای درخت ها حتی برای دست اندازهای خیابان تنگ می شود

دلم برای آدم ها بیشتر تنگ می شود...

برای نگاه آرام عابران , برای خنده ی دختران کوچک , برای بازیگوشی پسر بچه ها تنگ می شود...

برای نگاه مهربان مرد مغازه دار , برای دخترم گفتن های آن راننده تاکسی خنده رو , برای آن عکاس مؤدب تنگ می شود...

دلم برای صدای مهربان خانم مسئول که میگفت دیر شده عجله کنید می خواهم درهارا قفل کنم تنگ میشود...

دلم برای دختر چشم سبزی که در آینه نگاهمان می کرد و میگفت لبخند بزنید تنگ می شود...

دلم برای دوستم و آن پسر بازیگوشش که از دیوار راست بالا می رود تنگ می شود...

دلم برای نگاه های به زمین دوخته شده آن مرد نجیب تنگ می شود...

برای خانم بیمه و شوهر و پسرشان که در شبهای تاریک دلگرمیم بودند تنگ می شود...

دلم برای آن دختر چادیِ مهربانِ بلندپرواز که گاهی به من سر میزد تنگ میشود... 

دلم برای آن شاگرد مهربان و سربه زیر و باهوش تنگ می شود...

دلم برای این درو دیوار , آن دو درخت آلبالو, و درخت های اقاقیای کنار خیابان , دلم برای این گره چینی های روی شیشه ها تنگ می شود...

دلم برای این مردم آشنایِ مهربان , برای این خیابان های صبور , برای جیک جیک گنجشک ها , میو میوِ گربه ها , این هوای خنک , آب چشمه های جوشان و دلم برای دیوارهایت تنگ می شود شهر روزهای روشن و شب های روشن تر, مطمئنم...

دلم برای خیلی چیزها تنگ می شود...