هرگز به تو دستم نرسد..

 تو ماهی و من ماهی این برکه ی کاشی   

 اندوه بزرگی ست زمانی که نباشی

             آه از نفس پاک تو و صبح نشابور               

 از چشم تو و حجره ی فیروزه تراشی

       پلکی بزن ای مخزن اسرار که هر بار          

 فیروزه و الماس به آفاق بپاشی

         ای باد سبک سار مرا بگذر و بگذار             

 هشدار که آرامش ما را نخراشی

            هرگز به تو دستم نرسد ماه بلندم             

 اندوه بزرگی ست چه باشی، چه نباشی