اما چرا ماها اجازه میدیم زمانمون این مهمترین و با ارزش ترین چیزی که داریم به راحتی از دستمون بره و حتی براش تاسف هم نخوریم چون اصلا گذرش رو نمی فهمیم .
دارم از رسانه هایی حرف می زنم که افسار زندگیه ما رو به دست گرفتن اگه بخوایم واقع بین باشیم و از خودمون بپرسیم جوونامون واقعا دارن انرژی و وقتو جوونیشونو کجا صرف میکنن؟ همه سراشون تو گوشیه , چرا ؟ رسانه ای که باید ما اونو به دست بگیریم و ازش برای پیشرفت خودمون استفاده کنیم داره مارو اداره میکنه , شب و روزمون شده دریافت اطلاعات به درد نخور و بی اهمیت که دونستنش دردی ازمون دوا نمیکنه, گوشی هامون مثل خوره دارن زمانمونو می خورنو ما متوجهش نیستیم . چرا یه فکری به حال خودمون نمیکنیم (واقعا داریم به کجا میریم؟!)
سواد رسانه ای از اون دسته آگاهی هایی هست که تو جامعه ی ما کمتر کسی بهش اهمیت می ده, سواد رسانه ای مثل رژیم غذاییه که مشخص میکنه چه چیزی مضر و چه چیزی برای سلامتیمون مفیده یعنی بدونیم حد و حدود استفاده از یه رسانه چیه یعنی بدونیم چطور باید ازش استفاده کنیم وداریم به چه قیمتی براش وقت می ذاریم یعنی هر چیزی رو که منتشر می شه با آغوش باز و بدون فکر قبول نکنیم, ببینیم که آیا اصلا ارزش زمانی رو که داریم براش صرف می کنیم داره یا نه ؟
کشورهایی که خودشون تولید کننده این رسانه ها هستن هم به اندازه ما درگیر این مسئله نیستن چرا ما باید وقت با ارزشمونو که باید صرف زندگیمون پیشرفتمون آموزشمون و کارمون بشه رو داریم راحت تو فضای مجازی میگذرونیم چرا؟؟؟؟
